Covid-19 leidt tot toenemend nationalisme en protectionisme

De Political Risk Map 2021 van Marsh toont een nooit geziene stijging van de economische risico’s, zowel per land, per regio en wereldwijd. Dit fenomeen wordt aangewakkerd door de stijgingen van de begrotingstekorten in het aflopen jaar. Daardoor nemen de staats- en commerciële kredietrisico's in de minder ontwikkelde economieën toe.

De bevindingen van de Political Risk Map 2021 weerspiegelen die van het Global Risks Report 2021 van het World Economic Forum, waarin eveneens werd gemeld dat de covid-19-pandemie de ongelijkheden tussen opkomende economieën en geïndustrialiseerde landen doet toenemen en in fine kan leiden tot sociale fragmentatie en verzwakking van de geopolitieke stabiliteit.

De belangrijkste bevindingen:

• Er ontwikkelt zich een groeiende ongelijkheid tussen de rijke en arme landen.
• De Wereldbank schat dat wereldwijd 88 miljoen tot 115 miljoen extra mensen in 2020 in extreme armoede vielen, een aantal dat zou kunnen oplopen tot 150 miljoen in 2021.
• De economische risico's voor alle landen nemen toe met daaraan gebonden een extra impact op de overheidskredieten, de valuta en de commerciële risico’s.
• Marsh ziet een toename van het politiek en economisch nationalisme met mogelijk impact op de verkiezingen
• De sociale ongelijkheid kan aanleiding geven tot open conflicten die tevens kunnen ontaarden tot brandhaarden van civiele onrust.
• De respons op de pandemie voegt een nieuw wapen toe aan het politiek arsenaal van concurrerende machten: de “vaccindiplomatie“
• De druk op de overheidsmiddelen in de opkomende markten stijgt door de verhogingen van de overheidsschuldenlast. Dat kan leiden tot ongunstige maatregelen voor ondernemingen.
• Algemeen wordt verwacht dat de snelle wederopstanding van China uit de pandemie in combinatie met de ongekend grote stimuleringsmaatregelen van de EU en de VS op korte termijn een belangrijke stimulans voor de economie zullen genereren. Maar het rapport waarschuwt dat de impact daarvan slechts tijdelijk kan zijn waardoor de afrekening met sociale ongelijkheden, onhoudbare overheidsschulden en de groene transitie van de energiesector, vertraagd wordt.

Bron: Marsh