Columnist Geert Vuylsteke maakt in zijn column de vergelijking tussen de Belgische plannen voor fiscale hervorming en de teloorgang van een goed restaurant.
Restaurant B is goed gelegen, maar heeft daardoor heel wat concurrentie van omliggende zaken. Het restaurant heeft het al jaren moeilijk, vooral wegens slecht budgettair beheer en enkel serieuze tegenvallers. De verhouding prijs-kwaliteit zit niet goed.
Recent heeft de eigenaar een nieuwe keukenploeg benoemd in de hoop het bloeden te stelpen. Na een tijd beslist de keukenploeg om de porties van een aantal gerechten (expatregeling, auteursrechten) te verkleinen. Hoewel een aantal klanten aangeeft niet gelukkig te zijn met deze beslissing, is er geen merkelijke daling van de omzet. De betrokken gerechten zijn wel minder populair.
Dit sterkt de keukenploeg in haar voornemen om tot een verdere aanpassing van de menukaart over te gaan. De succesvolle warrantenregeling wordt afgeschaft omdat die te vaak wordt aanzien als een goedkoper alternatief voor de veel duurdere cashbonus. Er wordt een wijziging aangebracht in het gerecht innovatieaftrek. Andere gerechten, zoals de investeringsaftrek en de definitief belaste inkomsten ondergaan een grondige make-over. Bepaalde schotels, zoals de korting op de bedrijfsvoorheffing voor O&O, moet voortaan door een minimaal aantal personen per tafel worden gekozen.
Ook een aantal prijzen gaan de hoogte in. Zo verdubbelt de prijs van de cocktail effectenrekening. Ten slotte wordt de dubbel lineaire afschrijving van bepaalde investeringen aan de kaart toegevoegd.
De trouwe klanten twijfelen of het restaurant met deze aanpassingen zal slagen in zijn opzet … sommigen denken eraan het restaurant niet meer te bezoeken. Een paar jaar later is Restaurant B failliet.
De aanpassingen aan de menukaart maakten dat klanten het restaurant links lieten liggen. De bestaande klanten gaven minder uit. Het budget was nog verslechterd, aan de kostenzijde was niet ingegrepen.
Doorheen de jaren zijn excessen ontstaan in het toepassen van bepaalde incentives. Dat de geplande hervorming daaraan met een fiscale hervorming paal en perk wil stellen, is oké. De voorgestelde remedie schiet echter haar doel ver voorbij en treft ook partijen die wél deugdelijk gebruik maken van de maatregelen. Zo is bijvoorbeeld het gebruik van warrantenplannen onder andere tot stand gekomen door de niet-competitieve behandeling op arbeidsrechtelijk, fiscaal en socialezekerheidsvlak van de toekenning van bonussen aan uitmuntend personeel. Die niet-competitieve behandeling blijft ongewijzigd. De root cause wordt niet aangepakt. Nog altijd is er geen begin gemaakt van een plafonnering van de patronale socialezekerheidsbijdrage.
Daarnaast creëren bepaalde voorstellen bijkomende rechtsonzekerheid (behandeling RSZ van opties ‘oud stelsel’ naar aanleiding van de inkanteling in het Wetboek Inkomstenbelastingen 1992; inbreuk gelijkheidsbeginsel taxatie meerwaarden werkgeversaandelen) of verhogen zij de administratieve last aanzienlijk (zie korting op de bedrijfsvoorheffing voor O&O).
De verschuiving van directe naar indirecte fiscaliteit is een goede evolutie, maar blijft voorlopig heel beperkt.
Positief in algemene termen is de blijvende erkenning van O&O als cruciaal thema voor de welvaart van het land. Er blijft een zekere inconsistentie, gezien de vereiste blijft bestaan dat O&O-kosten fiscaal over tenminste drie jaar in kosten moet worden genomen.
Duidelijk negatief zijn de talrijke ingrepen op de beleggingsfiscaliteit en de risicokapitaalsector.
De intentie is goed, de uitvoering kan heel wat beter.
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de finance wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.
