“De golf van prijsstijgingen is nog niet voorbij”

“We zijn niet meer gewoon om met prijsstijgingen om te gaan”, zegt Karl Hermans, bestuurder bij Miko Groep en ceo bij dochterbedrijf SAS. “Veel kosten stijgen sneller dan de index, maar we krijgen hogere stijgingen moeilijk verkocht. Een bedrijf dat geen maatregelen neemt om zijn marges te beschermen, speelt met zijn voortbestaan.”

Wat is de impact van de fors gestegen inflatie?

“Zo’n golf van prijsstijgingen verloopt grilliger dan het indexpercentage, dat iedereen kent. Een kilo groene koffie, geholpen door de dollarkoers, kostte vorig jaar met momenten het dubbele van twee jaar ervoor. We moeten hier dus proactiever mee omgaan, bijvoorbeeld door er in contracten meer rekening mee te houden en indexatieclausules te integreren. Zowel in de koffieservice als in de verkoop van private label-koffies aan retailers werken we met langetermijncontracten. Die kan je niet halverwege openbreken. We doen er als bedrijf alles aan om hier creatief mee om te gaan, door bijvoorbeeld efficiënter te werken. We moeten onszelf in vraag stellen en van de crisis een opportuniteit maken.”

De verwachting is dat we de piek hebben bereikt, maar dat de inflatie ook volgend jaar nog op een hoog niveau blijft. Wat is uw visie hierop?

“De golf van prijsstijgingen is nog niet voorbij. In de voedingssector komt de loonindexatie er pas in januari. Dat wordt een klap van elf procent op de totale loonmassa van de sector. Die zal worden doorgerekend aan de eindklanten. Miko/SAS is niet het enige bedrijf dat de opgelopen kostenstijgingen nog niet volledig heeft kunnen doorrekenen wegens contractuele afspraken. Verdere kostenstijgingen en verdere prijsstijgingen … we blijven nog wel even in deze inflatoire spiraal. En ja, een bedrijf dat geen maatregelen neemt om zijn marges te beschermen, speelt met zijn voortbestaan.”

Vreest u een loon-prijsspiraal?

“Op korte termijn zeker, want we stijgen veel te snel, wat een inflatieversterkend effect heeft. Wat me eigenlijk het meeste stoort aan het Belgische systeem is dat het automatisme ons eigenlijk de tool ontneemt om mensen te belonen die de extra mile lopen. Budgettair blijft er vaak weinig over om het verschil te maken.”

Intussen is de vrees voor een recessie aangewakkerd. Wat verwacht u?

“Ik ben geen macro-econoom en bij Miko/SAS kijken we vooral naar de koffiemarkt. We verwachten dat de koffieconsumptie relatief stabiel blijft, maar de vraag is waar mensen die koffie gaan drinken. Bij een recessie met grootschalig banenverlies zal het out of home-segment van bedrijfskoffie en horeca, waarop Miko speelt, klappen krijgen. Wie zijn baan verliest, drinkt geen koffie meer op kantoor en gaat ook niet meer op restaurant. Bij SAS maken we privatelabelkoffie en we verwachten dat dat segment groeikansen heeft, bijvoorbeeld door volumes af te snoepen van de grote merken. Als groep staan we zo redelijk stabiel. De vraag is ook hoe mensen hun gedaalde koopkracht zullen gebruiken. In 2018 spendeerde het gemiddelde gezin 14 procent van zijn huishoudbudget aan voeding. In 2022 is dat gestegen naar 16 procent. Vijftig jaar geleden was het in volle crisis 25 procent.”